Filozofia (po)wolności

with Brak komentarzy

Filozofia (po)wolności

    To poszukiwanie w tradycji filozoficznej intuicji, myśli i spostrzeżeń, które mogłyby pomóc współczesnemu człowiekowi w poradzeniu sobie z nadmierną presją czasu i bardzo szybkim tempem dzisiejszego życia. Jak pisze Carl Honore w Pochwale powolności, świat XXI wieku to kultura fast, która niszczy w człowieku to co najcenniejsze, nie pozwalając na żaden sprzeciw twierdząc, że szybkie tempo ludzkiego życia jest zdobyczą cywilizacyjną i wartością kulturowo-społeczną. Niewola, którą jest wszechobecna rzeczywistość technologiczno-medialna, nie tylko nie daje przestrzeni do osobistego i personalnego wyboru, ale co więcej, promuje i reprodukuje schematy myślenia i działania kultury neoliberalnej. Dominujący paradygmat wolności, tworzy rzeczywistość społeczną, w której to co alternatywne i opozycyjne, interpretowane jest w negatywnej sferze  aksjologicznej. 

    W takiej diagnozie stanu ludzkiego ducha, poszukiwany jest ratunek ze strony klasyków filozofii, począwszy od starożytności, aż do współczesności. Straszliwy ciężar czasów (Charles Baudelaire), towarzyszy ludzkości nie od dziś, przez co mądrość płynąca z historii może pomóc choć częściowo w rozwiązaniu aktualnego kryzysu. Na pomoc zostali przywołani: Platon, Św. Paweł, św. Augustyn i wielu innych. Także współczesna humanistyka okazała się pomocna dzięki ruchowi powolności (Slow Movement) oraz powolnej edukacji (Slow Education), promowanej przez profesora Maurce Holt'a. Całość tekstu spina i podsumowuje zdanie cytowane za Józefem Tischnerem: O jakości filozofii decyduje jakość bólu ludzkiego, który chce filozofia wyrazić i któremu chce zaradzić. Z pewnością rady tej pilnie dziś potrzebujemy.

 

Zob. S. Dąbrowski, Filozofia powolności - odpowiedzią na wyzwania współczesności, [w:] Universitas Gedanensis, R.27, 2015, t. 50, s. 77-98. Dostęp online: https://universitasgedanensis.wordpress.com

Facebook

Get the Facebook Likebox Slider Pro for WordPress