Sacrum / Profanum (edukacja religijna)
Pojawia się tu kluczowe pytanie dla kontekstu badań w obrębie pedagogiki religii, a szczególnie współczesnych praktyk edukacji religijnej. Która perspektywa winna dominować w przekazie treści edukacji religijnej w społeczeństwie pluralistycznym? Czy priorytetem mają być treści religijne, dogmatyczne i kerygmat chrześcijański? Czy wręcz przeciwnie, punktem wyjścia musi stać się analiza wyzwań, które świat stawia człowiekowi, a religia stara się im zaradzić? Taki podział z natury rzeczy jest redukcyjny, jednak właśnie w tym kształcie odsłania się istota współczesnego sporu w obrębie pedagogiki religii i szerzej edukacji religijnej. Czy język, struktura i treść przekazu religijnego winny być umocowane w tradycji i całościowym, systemowym oraz esencjalistycznym podejściu (sfera sacrum), by na tej podstawie wskazywać, jak myśl chrześcijańska integruje i zespala pofragmentowany dziś świat. ). Czy, raczej przekaz musi wychodzić od potrzeb i dylematów współczesności (sfery profanum), by dopiero na tej podstawie niejako egzystencjalnie odsłaniać rozwiązania i odpowiedzi, które podpowiada Objawienie. Pytania te, wskazują na fundamentalne kwestie, z którymi polska edukacja religijna musi się zmierzyć…
Zob. Józef Tischner a tradycja tomistyczna (w kontekście edukacji religijnej), [w:] Dziedzictwo idei i pęknięcia międzypokoleniowe w pedagogice polskiej. Wprowadzenie do problemu, red. Lech Witkowski, Toruń 2019, s. 189-219.
Kup online: https://marszalek.com.pl
