Główną tezą krytycznej pedagogiki religii jest ukazanie badań pedagogiczno-religijnych, szczególnie XX i XXI wieku, jako źródłowo zaangażowanych analiz w przestrzeni ideowo-krytycznej interpretacji. Jest tu mowa szczególnie o tradycji niemieckiej pedagogiki religii.

Autorytet jest to uznanie, szczególna powaga i znaczenie osoby, instytucji, grupy społecznej, przedmiotu, itd. Definicja ta jednak może rodzić wiele nieporozumień ze względu na swój wysoki poziom ogólności, dlatego też należy posłużyć się bardziej szczegółowymi kryteriami.

Tolerancja jest słowem wieloznacznym, z którym wiąże się wiele kontrowersji i sporów. Samo pojęcie w ujęciu szerokim jest uznaniem prawa do istnienia wszelkiej odmienności. W ujęciu węższym jest to szacunek wobec inności, nie stojącej w sprzeczności z obowiązującym prawem.

„Nie można powiedzieć, iż zło jest czymś realnym, bo gdyby było, nie mogłoby nęcić, aby się urzeczywistnić. Nie można też powiedzieć, że zła nie ma, bo to, czego nie ma, nie może grozić, napawać lękiem, przerażać”. Całość rozważań można odnaleźć u Józefa Tischnera w Filozofii dramatu.

Pojęcie zła łączy się ze zjawiskami wielowymiarowymi. Filozoficzna analiza tego pojęcia wykazuje, iż przybiera negatywną jak i pozytywną naturę. Negatywna natura zła, to wszelki brak, ubytek, utrata wewnątrz-bytowa, która to w bycie nieożywionym będzie brakiem w strukturze integralnej…

Zło jako brak Tomistyczna koncepcja zła w całej swej złożoności opiera się na ontologii bytu jako dobra. W tej perspektywie wszelkie zło jest tylko brakiem w bycie. Oznacza to, że fundamentem całej teorii staje się pojecie braku. Pierwotnie bada się je … Czytaj więcej