„Dydaktyka sporu” jako przykład postawy transformatywnej na gruncie edukacji religijnej.
Tekst jest poświęcony krytycznej analizie modelu dydaktycznego opartego na kategorii "sporu", ze szczególnym uwzględnieniem edukacji filozoficzno-religijnej w polskiej szkole. Model ten może być interpretowany jako przykład paradygmatu transormatywnego (Klus-Stańska, 2018), który nie tylko akcentuje edukację ukierunkowaną na postawę krytyczną i autokrytyczną, ale również promuje zespolenie teorii i praktyki wiedzy szkolonej z działaniem zmierzającym do aktywizacji oraz szeroko rozumianej zmiany społecznej. Głównym pytaniem badawczym jest tu, na ile edukacja religijna w polskiej szkole, ma potencjał wykorzystania tego modelu w codziennej praktyce? Pytanie to odnosi się do trzech niezależnych przestrzeni: mianowicie programu kształcenia (treści programowych) z przedmiotu religia, przygotowania kadry dydaktycznej (nauczycieli religii), jak i kontekstu społeczno-kulturowych oczekiwań względem edukacji religijnej w polskim społeczeństwie - w wymiarze ogólnokulturowym oraz wyznaniowym (Słotwińska, 2017).
- Klus-Stańska D. (2018), Paradygmaty dydaktyki, myśleć teorią o praktyce. PWN.
- Słotwińska H. (2017), Pedagogika religii w relacji z dyscyplinami teologicznymi. KUL.
W przygotowaniu.
