Tutoring w edukacji aksjologicznej

Tutoring jako strategia oraz narzędzie edukacji filozoficznej i etycznej

Tekst dotyczy praktyki edukacyjnej, w tym edukacji filozoficznej i etycznej odwołującej się do strategii i narzędzia pracy tutorskiej. Autor wskazuje na możliwość zastosowania metody tutoringu na dwóch niezależnych poziomach w edukacji. Z jednej strony mowa jest o pracy edukacyjno-pedagogicznej dotyczącej wyznaczania strategii rozwojowych, dzięki wykorzystaniu projektu i programu tutorskiego (Dziedziczak-Foltyn, i inn. 2020). Podejście to wpisuje się w tzw. alternatywę edukacyjną (Śliwerski 2007), która identyfikuje i konstruuje całokształt procesów uczenia się i rozwoju, w przeciwwadze do edukacji systemowej, tradycyjnej oraz transmisyjnej (Potulicka, Rutkowiak 2010).  Z drugiej strony, jest tu mowa o metodzie tutoringu, jako konkretnych narzędziach i technikach dydaktycznych, które nastawione są na indywidualizację i personalizację pracy nauczyciela i ucznia. Dzięki krytycznie zweryfikowanym narzędziom tutorskim możliwe staje się odsłonięcie sfery aksjo-normatywnej (wartości), która okazuje się być istotnym elementem w podejmowaniu działań rozwojowych (Karpińska-Musiał, Panońko 2018). Finalnym efektem poniższej refleksji jest analiza SWOT, odsłaniająca potencjały jak i ograniczenia metody tutoringu edukacyjnego.

Bibliografia wstępna:

Śliwerski B., Pedagogika Alternatywna T.1,2, Impuls: Kraków 2007.
Potulicka E., Rutkowiak J., Neoliberalne uwikłanie edukacji, Impuls: Kraków: 2010.
Karpińska-Musiał B., Panońko M., Tutoring jako spotkanie, Wolters Kluwer: Warszawa 2018.
Dziedziczak-Foltyn A., Karpińska-Musiał B., Sarnat-Ciastko A., Tutoring drogą do doskonałości akademickiej : percepcja i implementacja personalizacji kształcenia w polskim szkolnictwie wyższym w latach 2014-2019, Impuls: Kraków 2020.

Słowa klucze:

Tutoring, tutoring edukacyjny, filozofia edukacji, pedagogika, dydaktyka,